Grotere Crossland-opvolger krijgt een oude naam

Rijtest Opel Frontera Electric SR (43,8 kWh – 83 kW/115 pk)

Opel heeft zich geruime tijd de luxe kunnen permitteren twee compacte SUV’s in het gamma te hebben. Met haast identieke afmetingen schikten zowel de praktisch georiënteerde Crossland als de iets eleganter opgevatte Mokka zich perfect in het B-SUV-marktsegment. Aan die weelde heeft Opel zelf een einde gesteld met het beëindigen van de Crossland-productie. Enkel de Mokka bleef over, maar het verschil in afmetingen met de gegroeide, nieuwe Grandland was te groot geworden. De Crossland-opvolger werd daarom wat ruimer bemeten, positioneert zich doelmatig tussen Mokka en Grandland en krijgt een oude Opel-naam opgespeld: Frontera.

Ondanks de ruimer bemeten karakteristieken blijft ook die met een oude naam gedoopte Crossland-opvolger een B-segment crossover. De nieuwe Frontera positioneert zich dus groter en ruimer dan een Mokka. Waarbij de kleinste zich chiquer en cooler wordt gepresenteerd. Terwijl de Frontera – zoals de Crossland dat eerder deed – zich praktischer moet profileren. En, beter betaalbaar ook. Niet goedkoop in de slechte betekenis van het woord. Wel minder duur, met zin voor essentie. Zoals in deze test beschikbaar met full electric-aandrijving of met benzinehybridedrijfwerk onder de motorkap.

Enkel de naam is gebleven

De nieuwe Frontera heeft niets meer met de tussen 1991 en 2004 gecommercialiseerde Opel Frontera van doen. Dat waren onvervalste terreinwagens, geïnspireerd op toenmalige offroadmodellen van de Japanse dieselspecialist bij uitstek, Isuzu. Deze Japanse constructeur maakte destijds deel uit van het grote General Motors, waartoe ook Opel, het Britse Vauxhall en het Australische Holden behoorden.

De toenmalige Frontera-basis was de Isuzu Trooper, een in meerdere varianten voorgereden model met focus op offroadcapaciteit. De Trooper werd ook verkocht als een Holden Jackaroo in Australië en Nieuw-Zeeland. Troopers en Jackaroos met UBS-modelaanduiding waren cabrioterreinwagens met een hard- of softtop.

De naar Opel-maatstaven herstudeerde Isuzu’s kregen de naam Frontera opgespeld. Het waren geciviliseerde terreinwagens die weinig hadden van de SUV’s of crossovers zoals we die nu kennen. Naar voorbeeld van de Isuzu Troopers werden ook de Frontera’s gebouwd op een ladderchassis en kregen ze hun motoren in lengterichting ingebouwd.

Omwille van hun zelfdragend koetswerk ontbreekt het de nieuwe Frontera aan een ladderchassis en worden hun motoren – zowel ICE- als e-motoren – transversaal gemonteerd. De nieuwe Frontera is ook opvallend kleiner dan zijn oude naamgenoot. Als Crossland-opvolger is de Frontera zowat 30 cm korter dan zijn 25 jaar geleden uit productie gaande voorvaderen.

Smart Car-platform

De nieuwe Frontera is dus niet de geciviliseerde terreinwagen van weleer. Groter dan de Mokka weliswaar, maar compacter dan de vroegere Frontera. Groter dan de Mokka, maar voldoende compact om nog tot het B-SUV-segment te mogen gerekend worden. Niet gebouwd op een ladderchassis, want de zelfdragende Frontera-koets belandde op het modulaire Smart Car-platform, bestemd voor de bouw van B- en C-segmentvoertuigen van Stellantis. Een platform dat Opels nieuwe SUV deelt met onder meer de Citroën C3, C3 Aircross of de nieuwe Grand Panda van Fiat. Technisch mag de Citroën C3 Aircross zelfs de tweelingbroer van de nieuwe Opel Frontera worden genoemd.

Opel Vizor

Het nieuwe model met oude naam is een compacte SUV en ziet in een Škoda Karoq, de nog altijd populaire Dacia Duster maar – als full electric-versie dan – zeker in de goed scorende elektrische Škoda Elroq niet te onderschatten concurrenten. Hebben de Opel-vormgevers dat geweten? Hebben die er bewust voor geopteerd om de Frontera in achteraanzicht gelijkenis met de eerdergenoemde Škoda’s mee te geven?

Het frontaanzicht laat vanuit designperspectief geen ruimte voor onduidelijkheid. Door het herkenbare zwarte Opel Vizor-front is deze nieuwe compacte SUV duidelijk familie van de Astra, Corsa, Mokka en Grandland.

Spaarzaam en toch geslaagd

Ons 4,38 meter lang elektrisch testvoertuig biedt plaats voor maximaal vijf inzittenden. Vooraan ervaren bestuurder en medepassagier voldoende bewegingsvrijheid. Het zitcomfort op de Intelli Seats is voorbeeldig. Ook op de achterbank worden we verrast met behoorlijke beenruimte en mag er – voor een compacte SUV als deze – niet gemopperd worden over een tekort aan hoofdruimte.

Zelfs in vergelijking met de guller bemeten Grandland hoeft deze Frontera zich omwille van leefruimte en bewegingsvrijheid niet meteen verlegen te tonen. Immers, de Frontera is voldoende ruim om als 7-zitter gecommercialiseerd te worden. Toch met benzinehybrideaandrijving. De elektrische versies worden enkel als 5-zitter gecommercialiseerd. De reden daarvoor is duidelijk: door de grotere batterij wordt de vloer hoger, waardoor de hoofdruimte op een eventuele derde zitrij veel te krap wordt.

Ook al overheerst het gebruik van harde plastics, dan hoor je ons zeker niet klagen over de interieurafwerking. Meer zelfs: voor een compacte SUV en deze prijsklasse mag de interieurafwerking zelfs geslaagd worden genoemd. Omdat de veelvuldig gebruikte kunststof afwerkingsmaterialen mooi ogen en helemaal geen economisch georiënteerde spaarzaamheid uitstralen.

Terug naar het essentiële

Het dashboard bestaat uit een kleurenscherm als bestuurdersdisplay dat één geheel vormt met het centraal opgestelde infotainmentaanraakscherm. Voor de belangrijkste autofuncties voorziet Opel fysieke knoppen. Wat we enkel maar kunnen toejuichen. Dit is niet de zoveelste elektrische auto die meer heeft van een rijdende computer en waarvan de complexiteit zover is doorgedreven dat bediening zonder afgeleid te worden onmogelijk is.

Met deze Frontera geeft Opel het goede voorbeeld. Waagt Opel het zowaar om zelfs een stap terug te doen en zich te concentreren op het essentiële. Waarbij Opel zeer ver gaat. Want we rijden hier met een elektrische nieuwkomer zonder keyless go, zonder startknop. Starten doe je met een draai aan een in het stuurslot gestoken conventionele sleutel.

Of we dan problemen hadden met de digitale voorzieningen? Helemaal niet. Het infotainmentaanraakscherm voorziet in concreet gestructureerde info. Digitale bijscholing is dus niet aan de orde om snel onderweg te geraken met deze Frontera. Ook het instellen of uitschakelen van veiligheidssystemen is begrijpelijk opgevat.

Terug naar de essentie betekent ook niet dat de Frontera niet zou beschikken over enkele niet altijd frustratoire veiligheidssystemen. Slaperigheidsdetectie, frontale botsingswaarschuwing met voetgangersdetectie en waarschuwing bij het verlaten van de rijstrook: het ontbreekt de Frontera niet. Al zijn die hulpsystemen minder opdringerig en irriteren ze ons niet continu met piep-, rinkel- of ander afleidend fluitsignaal.

Stevig afgeveerd maar comfortabel

Het onderstel van de Frontera kreeg een typische Opel-afstelling mee. Dat maakt dat deze compacte SUV steviger wordt afgeveerd, zonder daarbij onaangenaam stug te worden. Wel dat de koetswerkbewegingen altijd goed gedempt blijven en dat ook in een snelle bocht dat koetswerk nauwelijks gaat overhellen. De koets duikt ook maar minimaal bij hevige remmanoeuvres. Voor ons mocht de stuurafstelling van de Frontera Electric een tikkeltje directer.

Al beseffen we dat een sportiever afgestelde stuurinrichting zijn invloed kan hebben op het comfortabele rijgedrag. Want de elektrische Frontera rijdt bijzonder comfortabel en alle wegoneffenheden worden gaaf weggefilterd. Opvallend blijft dus dat de elektrische Frontera een stevig afgeveerde auto is die weinig of niets aan rijcomfort hoeft in te boeten. Waarbij de onderstelingenieurs – in tegenstelling tot nogal wat van hun concurrenten – niet de fout begingen om noties als rijdynamiek en stugge ophanging door elkaar te haspelen.

Geen elektrische piekwaarden

Met zijn 83 kW/113 pk, een topsnelheid van 143 km/u en 12,1 seconden om van 0 naar 100 te snellen, zal deze elektrische Frontera geen records breken. Maar deze Opel is niet gemaakt om het racecircuit op te zoeken. Onder normale rijomstandigheden en zeker in het overdrukke Belgische verkeer weet diezelfde Frontera wel te behagen met gematigde, schokvrije en – vooral – fluisterstille acceleraties.

Het rijbereik is ook niet uitzonderlijk. Opel geeft een rijbereik op van 300 km. Uit onze technische fiche blijkt echter dat dit een te optimistisch ingeschatte afstand is. Het onvermijdelijke gevolg uiteraard van een krap becijferde energieopslag en een stroomconsumptie die – de matige elektrische prestaties ten spijt – moeilijk de quotering spaarzaam kan toegewezen krijgen.

De Short Range Frontera met een 43,8 kWh-batterij is daardoor minder optimaal voor langere afstanden. Toch blijft het begrijpelijk waarom Opel voor die kleinere batterij opteerde. Om deze versie van de elektrische Frontera met economisch georiënteerde spaarzaamheid indachtig te kunnen zijn, was een beperkte energieopslag noodzakelijk. Wie met die kleine batterij geen vrede neemt, weet dat er intussen een Long Range Frontera beschikbaar is. Met een 54 kWh-energieopslag, meer rijbereik maar duurder en wel interessanter voor het dagelijks gebruik en de langere ritten.

De prestaties en het rijbereik van onze Short Range-testversie zijn wat ze zijn. Zonder topscores maar voldoende voor velen. Ook van het herladen van de energieopslag moeten geen piekprestaties verwacht worden. Met de in ons land standaard geleverde 11 kW-boordlader laat Opel nog wisselstroomlaadprestaties noteren die best vergelijkbaar blijven met de concurrentie.

Bij een DC-snellaadstation herlaadt diezelfde Frontera aan een maximaal gelijkstroomvermogen van 100 kW. Zelfs voor een relatief kleine batterij zou een straffere DC-boordlader niet misstaan. Omdat een kleine batterij over een langer traject meerdere laadbeurten vergt en met snellere laadtijden dan ook minder tijd verloren gaat. In de Frontera ontbreekt een display van het stroomverbruik. Weergave van dat verbruik zou het eenvoudiger maken om het actuele rijbereik te berekenen. Zonder weergave van het stroomverbruik kan men uitsluitend vertrouwen op het in de cockpit weergegeven rijbereik.

Conclusie

De Frontera is niet die compacte e-SUV die u verwent met knalprestaties, groot rijbereik, straffe laadvermogens en supersnelle laadtijden. Het is wel een praktische crossover die veel meer interieurruimte offreert dan het hem toegeschreven marktsegment doet vermoeden. Stug afgeveerd rijdt hij daarbij toch verrassend comfortabel.

Met deze elektrische SUV richt Opel zich op het essentiële en moet digitale complexiteit plaats ruimen voor mensgetrouwe eenvoud. De zwakke punten waarop onze Short Range-testversie zich liet betrappen, samen met een sterke focus op die bewuste retour naar het efficiënte, hebben alvast belangrijke meerwaarde geschapen. Want er ontstond een nuchter geprijsde Frontera. Een budgetauto is de Frontera daarom niet. Daarvoor biedt hij veel meer automoderniteit dan een reguliere budgetauto belooft te brengen. Goedkoop is hij ook niet. Vergeleken met andere EV’s blijft hij wel relatief goedkoop. Anders gezegd: een van de beter betaalbare elektrische auto’s.